Zamanın nasıl geçip gittiğine akıl sır ermiyor...
Daha dün gibiydi o lojmana taşınmamız Tuğçe daha 3 yaşındaydı....Yıllar yıllar geçti ve şimdi 23 yaşında evini kurmuş,sofrasını kurmuş genç bir kadın olmuş kızım...Hemde çocukluğunun geçtiği 13 yıl oturduğumuz aynı lojmanın karşı dairesinde oturuyor...Nostalji yaşamamak mümkün değil...Hem duygusal hem mutlu anlar yaşadık...Pazar günü yemekler yapmış ve bizi davet etti,gittik...Anneannesi,babası ve Keremle birlikte...
Harika kesme-un çorbası,Türlü ,Pirinç Pilavı,Mantar salatası,Turşu çeşitleri ,Patatesli porsiyon börek ve tatlı olarak da Tramisu...Annem de çok duygulandı.benim kızım büyümüş evlenmiş de bizi yemeğe çağırır olmuş diye...
Ellerine sağlık Tuğçemin,bol bereketli daha nice mutlu sofraları olsun...Tabii damadımızın da ellerine sağlık,çok yardımcı olmuş sağolsun...
Hep güzelliklere uzansınlar ,sağlıkla huzurla...